Wednesday, May 11, 2011

Horse-shite


En ineens ben je er Victoria.. Althans, in je (eigen) cabin vlakbij Victoria. Met enorme spierpijn.. Drie uur lang paardenstront scheppen doet dingen met spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had. Maarja, je doet hier alles voor een goeie biologische tomaat. En Vrinda, de tuinder ‘in charge’ is een perfectionist pur sang. Ik probeerde halverwege nog aan te geven dat teveel paardenstront misschien ook niet alles is, maar ze trapte er heus niet in.


Het lijkt zo dichtbij Vancouver, overkant Vancouver Island..Maar dat valt tegen. Ik had ook gewoon met de greyhound kunnen gaan, maar vond het leuker om zelf uit te zoeken hoe ik er kwam. Ik bedoel dit is Canada. Hoe moeilijk kan het zijn? Moeilijk is het probleem niet. Maar dit is Canada en dus zijn ze toch iets meer gericht op autorijdende clientèle. Wat zoveel betekent als dat bussen in ieder geval niet aansluiten en je meestal gewoon 3 kwartier zit te wachten bij elke aansluiting (3!).


Aankomend bij de Ferry werd ik meteen al blij. Uiteindelijk ben ik weer deze hoek op gegaan omdat ik de omgeving van de San Juan eilanden, waar ik 10 jaar geleden 3 maanden zeilles hebben gegeven in een Summercamp, mijn geheugen ingegaan is als de meest mooie en fijne plek op aarde. Maar herinneringen zijn raar, niet altijd even betrouwbaar. Is het wel zoals ik in mijn hoofd heb?


Deze ferry was in ieder geval al weer helemaal zoals hij moest zijn, groot met verschillende decks, clam chowder aan boord, een soort romige mosselsoep met aardappel waar ik al 10 jaar zin in heb. En sweet potato fries, wat ik me dan weer niet kan herinneren, maar die echt goddelijk waren (eigenlijk beter dan de Clamchowder..) En met een route door de Southern Gulf eilanden, waar bij het bereiken van de ‘sounds’ (doorgangen) ook de geur ineens precies was zoals het moet zijn. Zout, cedars en licht rottende vis, of zeehonden uitwerpselen, wat het ook mag zijn.


Op het eiland staat godzijdank wel de bus naar het centrum te wachten. Wacht even, een dubbeldecker? Een rooie? Victoria, juist vernoemd naar de koningin, staat bekend als de meest Britse stad in heel Canada. Dus tien minuten later was ik op weg naar mijn wooffer werkplek in een dubbeldecker. Ik zei al dat de San Juan eilanden wat mij betreft onovertrefbaar zijn, maar ik moet zeggen.. Ik heb nog niks van Victoria zelf gezien, omdat ik aan de buitenrand zit, maar de heuvel afrollend richting de baai viel ik stil. In de verte over het water liggen de bergen van de Olympic Range. Ik dacht eerst dat het wolken waren, maar heus niet. Een grillig en kartelig geheel in de verte met besneeuwde poederwitte bergtoppen, terwijl jij zelf je omringt ziet door rollende, bijna vettig groene heuvels, met oude eikenbomen, boomgaarden, boerderijen, weilanden. Het contrast is groot. En mooi dus.
En dan sta je midden op een weg en wijst de busdriver onduidelijk welke kant je op moet lopen en ga je op weg naar je nieuwe bed. Op goed geluk de weg opgelopen en tussen de verschillende farms de “Sleeping Dog Farm & Retreat” gevonden. Hoi! Hello! Nice to meet you, my name is Sytske..No, not Sitka..Seatska, like de Sea and ska, but than with a t in the middle..Actually Sitka is fine.


Wat kan ik zeggen over deze plek. Sleeping Dog Farm is ontsproten uit het brein van Leanne (tijdens een mediatie hoorde ik later) de eigenaar van deze plek, omdat ze een omgeving wilde creeeren waar mensen die goeie dingen doen samenkomen. De 5 acres bestaan uit een organic garden (yup foto..), waar groente geproduceerd wordt voor de lokale restaurantjes en de farmers market, een guesthouse voor ongeveer 6 personen wat gehuurd kan worden, een sanctuary waar yoga en retreatsessies gegeven worden, een poets shed, huurhuisje voor een persoon, een wooffercabin (mijn cabin dus) een enorme oude boerderij waar ‘de anderen’ wonen, een boomgaard en weilanden.



Die 'anderen' zijn een heel apart verhaal. Kom ik op terug.. Ik moet nog eten, we gaan zo naar de film..Fast Five met Van Diesel..Leanne vindt hem te gek. En de mannen ook. I’ve come to a strange place.. Ach, ik ben allang blij dat ik gewoon in het donker onderuit kan zitten. Mijn spieren rust gunnen..
Love, Sitka


No comments:

Post a Comment